محمد پناهي

شهيد بزرگوار شادمان، كه سرباز وظيفه بود به من مراجعه كرد و گفت كه فلان سرباز حتي در خط مقدّم هم نماز نمي خواند؛ به او توصيه مي كنم نماز بخواند ولي او قبول نمي كند و اهل نماز نمي شود. از او پرسيدم آيا علتش را پرسيده اي؟ گفت: بله. او در جواب مي گويد من اصلاً دوست ندارم شهيد بشوم و مي ترسم با خواندن نماز شهيد شوم.

شهيد شادمان بعد از تحمّل سختي ها و مشقّت بسيار در حين يك عمليات در اثر انفجار تانك سوخت و به جز مقداري خاكستر و يك تكه استخوان چيز ديگري از او به جا نماند.



[ صفحه 144]