مهدي ساغري

دوستان شوخ طبع ما با توجه به رملي بودن خاك، چاله ي بزرگي مي كندند و روي آن را يك پلاستيك مي انداختند و مقداري خاك هم روي آن مي ريختند. چند نفر كه خبر داشتند از جلوي در نمازخانه يك نفر از بچه ها را پيدا مي كردند و همراه او مي آمدند. آن ها آن فرد را طوري هدايت مي كردند كه به طرف چاله برود. بعداز چند لحظه، ديگر روي زمين نبود و در زمين فرو مي رفت!



[ صفحه 133]