محمود حسين پور

شهيد رجبعلي عرب پس از نبرد در منطقه ي مبارزه به داخل سنگر استراحت مي آمد و مقدار كمي استراحت مي كرد و اكثر اوقاتِ باقي مانده را نماز مي خواند.

وقتي همسنگري ها به او مي گفتيم كه چرا اين قدر نماز مي خواني؟ او در جواب ما مي گفت: «هر چه كه بعد از سن تكليف در دوران ستم شاهي پهلوي نماز خوانده ام همه را دوباره مي خوانم و همه ي آن ها را قضا مي كنم.»

اين اعتقاد بسيار خوب او بود كه حالا در صحنه ي جنگ بهترين فرصت جهت تقرب به درگاه الهي و كسب مقامات عاليه است. به همين دليل ارزش اين نمازها را مي دانست و به خدا عشق مي ورزيد.



[ صفحه 120]