حسين يوسفي

شب عمليات بدر بود كه با قايق به طرف منطقه ي مورد نظر خود به راه افتاديم. بعد از رسيدن به خشكي كه با مشقّت زياد و عبور از موانع خورشيدي و سيم خاردارهاي حلقوي انجام گرفت، دستور حركت صادر شد.

خط اول را نيروهاي خطشكن از وجود نيروهاي دشمن پاك كرده بودند و گوشه و كنار جاده جنازه هاي آن ها ديده مي شد. منطقه فوق العاده باتلاقي بود و گاهي تا مچ پا در گل و لاي فرو مي رفتيم.

ما كه تجهيزات كامل همراه داشتيم و در حال دويدن هم بوديم، فهميديم كه وقت نماز صبح شده است. اعلام شد امكان توقف و اقامه نماز نيست و بايد در همين حالت نماز بخوانيد.

ما در حال دويدن و در وضعيتي كه گلوله هاي خمپاره در اطرافمان به زمين مي خورد و نيز عدّه اي هم مجروح مي شدند، نماز صبح را در حال دويدن اقامه كرديم.



[ صفحه 102]