محمدرحيم جوانمرد

به همراه ده نفر از رزمندگان مأموريت داشتيم از رودخانه اي عبور كنيم و به دشمن برسيم. خود را با طناب به هم بستيم و بر پيشاني هايمان نيز پيشاني بند يا فاطمة الزهرا (س) را محكم كرديم. هر چه سعي مي كرديم پيشرفت كنيم نمي شد و موج هاي عظيم ما را به جاي اولمان بازمي گرداند. به پيشنهاد يكي از دوستان زيارت عاشورا را با صداي بلند خوانديم.

بعد از چند ساعت تلاش كه در ظاهر خيلي هم پيشرفتي نكرده بوديم. نوري به چشمانمان خورد و نااميد از اين كه نتوانسته ايم به آن طرف برويم، ولي وقتي به ساحل رسيديم ساحل دشمن بود و ما به بركت آن زيارت عاشورا و توسلمان به ائمه توانستيم از رودخانه عبور كنيم.



[ صفحه 78]