برادر دو شهيد علي باباديّابي

روزي تعدادي از شهدا را به شهر ما، سمنان آورده بودند. برادر شهيد من علي ديّابي در تشييع جنازه اين شهدا شركت كرده بود. در بين راه به من گفت: «من دلم مي خواهد روزي شهيد شوم و نماز جنازه مرا هم با همين شكوه برپا كنند و مرا تشييع كنند.»

همين طور هم شد و او با وجود فرزند سه روزه ي خود- كه هرگز او را نديد- به جبهه رفت و به مقام شهادت نائل شد.

نماز او با شكوه برگزار شد و سپس او را تشييع كرديم. روحش شاد.



[ صفحه 67]