نعمت الله عباسي

چند روزي بود كه براي مأموريت به لشگر 17 رفته بودم. شب اول را بنده در حسينيه خوابيده بودم. در حالت خواب و بيداري بودم كه ديدم خيل عظيم رزمندگان مشغول نماز هستند. آن قدر جمعيت زياد بود كه فكر مي كردي نماز جماعت است.

اين نمازها و التماس ها تأثير عمده ي خود را از فرمانده شهيدان آن لشكر گرفته بود. شهيد بزرگوار زين الدين آن چنان مخلص بود كه بر روي نيروهاي زيردست اين گونه تأثيرگذار بود. به طوري كه نمازهاي شبانه ياين لشگر در آن موقع زبانزد شده بود.



[ صفحه 46]