محمد حسين پور

در منطقه ي گيلان غرب، منطقه اي بود به نام تنكاب. نوجوان بسيار مؤمن و با صفايي آن جا بود كه خيلي اهل تهجّد و نماز شب بود و همچنين نسبت به نيروها و حقوق برادران ديني و مراعات آن و گذشت و ايثار و فداكاري نسبت به آن ها تلاش فراوان داشت.

يكي از خصوصيات اين نوجوان اين بود كه وقتي براي نماز شب بيدار مي شد دلش مي خواست ديگر رزمندگان را هم بيدار كند. او شيوه ي خوبي را براي اين كار انتخاب كرده بود. در نيمه ي شب نزديك اذان صبح گوشه اي از سنگر مي نشست و شروع مي كرد به تلاوت آيات شريفه ي قرآن كريم با صداي زيبا و آهسته. از آن جا كه نزديك اذان و وقت نماز بود و علاوه بر آن صداي دلنشيني هم داشت برادران ديگر هيچ اعتراضي نمي كردند و با كمال ميل از خواب برمي خاستند و نماز شب مي خواندند.



[ صفحه 34]