علي طالبي

در عمليات خيبر در محور طلاييه بوديم. عمليات شروع شده بود. يك شب بعد از حمله در داخل سنگر كه سقف خيلي كوتاهي داشت و رزمندگان بايستي نشسته نماز مي خواندند، يكي از رزمندگان به نام شهيد حسين نانكلي گفت: «بچه ها من مي روم بيرون سنگر نماز بخوانم. اين جا در اين سنگر كوتاه نماز به من حال نمي دهد و نمي چسبد.»

رفت بيرون. چفيه خود را باز كرد و مشغول نماز شد. در حين نمازش چند گلوله خمپاره در نزديكي هاي سنگر اصابت كرد ولي او تكان نخورد و نمازش را به پايان رساند. او هيچ آسيبي نديد و تازه بعد از نماز فهميديم متوجه خمپاره ها هم نشده است.



[ صفحه 25]