منصور حميدبيگي

رفتار او الهي شده بود. با زمينيان انسش را بريده بود. چهره ي خدايي اش بر همگان آشكار بود. او بيش از همه به نماز اهميت مي داد. وقتي صداي اذان بلند مي شد رنگش برافروخته مي شد و به چيزي جز انس با محبوب نمي انديشيد. از دوستان شنيدم كه در يكي از شب ها بر او غسل واجب مي شود و اين در حالي بود كه آب در منطقه يخ بسته بود و امكان غسل كردن وجود نداشته است، ولي او يخ را مي شكند و خود را پس از غسل با آب يخ، براي نماز عارفانه آماده مي سازد. تنور عشق او با آب هاي يخ بسته نيز خاموش شدني نبود.

اين شهيد وارسته و عاشق برادر رزمنده حاج قربان كورشي از لشگر انصارالحسين بود.

روح بزرگ اين شهيد عاشق در حصار تن امكان ماندن نداشت.



[ صفحه 23]