انس مي گويد: شرفياب محضر پرنور علي عليه السلام شدم كه از نزديك عبادت آن حضرت را ببينم خداي را گواه مي گيرم كه وقت مغرب وارد شدم ديدم آن حضرت با يارانش مشغول نماز شام است چون از نماز فارغ شد مشغول به تعقيب گرديد تا هنگام نماز عشاء نماز را خواند وارد منزل شد من هم وارد شدم «فوجدته طول الليل يصلي و يقرأ القرآن إلي أن طلع الفجر» نماز شب خواند و قرآن قرائت كرد تا صبح شد تجديد وضو كرد نماز صبح را با اصحاب خواند سرگرم تعقيب شد تا طلوع آفتاب آنگاه به محاكمه و مرافعه مردم مشغول شد تا ظهر و عصر، باز مشغول محاكمه و دادرسي شد تا شب من بيرون آمدم و گفتم سوگند به خدا كه اين آيه در شان علي عليه السلام نازل شد (أمن هو قانت آناء الليل



[ صفحه 191]



ساجدا و قائما يحذر الآخرة و يرجوا رحمة ربه) آيا چنين كسي باارزش است يا كسي كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قيام از عذاب آخرت مي ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است.