روي عن الباقر عليه السلام «أنه كان مما أوحي الله إلي موسي بن عمران عليه السلام: كذب من زعم أنه يحبني و إذا جنه الليل نام عني، يابن عمران لو رأيت الذين يقومون لي في الدجي و قد مثلت نفسي بين أعينهم يخاطبوني و قد جليت عن المشاهدة و يكلموني و قد عززت عن الحضور، يابن عمران هب لي من عينك الدموع و عن قلبك الخشوع و من بدنك الخضوع ثم ادعني في ظلم الليالي تجدني قريبا محبيبا» [1] .

روايت شده از حضرت باقر عليه السلام: از چيزهائي كه به موسي ابن عمران وحي شده اين است كه دروغ گفته است كسي كه گمان مي كند او مرا دوست دارد ولي هرگاه تاريكي شب را فراگيرد در خواب و غافل از من باشد، اي پسر عمران اگر ببيني آنان را كه براي خاطر من شب زنده داري مي كنند در دنيا و من در نظرشان مجسم مي شوم رودرروي من قرار گيرند و با من سخن گويند و من در نظرشان بزرگ آيم و در پيش آنان ارجمند و قوي باشم، اي پسر عمران اشك چشمت را به من بده، و از دلت خشوع و فروتني، از بدنت آرامش سپس مرا در دلهاي شبهاي تار بخوان مي يابي مرا نزديك و جواب دهنده.



[ صفحه 118]