يكي از اعضاي دفتر حضرت امام رحمه الله درباره ي نماز شب آن حضرت مي گويد:

مدت پنجاه سال است كه به هيچ وجه نماز شب حضرت امام ترك نشده است. حضرت امام در بيماري، در صحت، در زندان، در خلاصي، در تبعيد و حتي بر روي تخت بيمارستان قلب هم نماز شب مي خواندند. يك روز در قم حضرت امام بيمار شدند. به دستور اطبا، مي بايست به تهران منتقل شوند. هوا بسيار سرد بود و برف مي باريد. يخ بندان عجيبي در جاده ها وجود داشت. حضرت امام با اين كه چندين ساعت در آمبولانس بودند، اما به مجرد اين كه به بيمارستان قلب منتقل شدند، باز هم نماز شب خواندند. [1] .

همچنين از آخرين شب هاي حيات آن حضرت نقل مي كنند كه:

ساعت ده شبي كه صبحش مي خواستند امام را جراحي كنند، به علت ضعف شديد امام رحمه الله، به ايشان خون تزريق شد. تا ساعت يازده كه استراحت كردند و خوابيدند، خدمتشان بوديم. موقع



[ صفحه 90]



نماز شب رفتم و امام را بيدار كردم. تشريف بردند، وضو گرفتند و بعد از آن نماز شب مفصل را به جاي آوردند كه مردم تنها يك پنجم آن را از تلويزيون مشاهده كردند. اولين شبي بود كه امام نماز شب مي خواندند و چراغ اتاق روشن بود. به دليل همين روشن بودن چراغ بود كه - بحمدالله - توانستيم مخفيانه فيلمي از امام تهيه كنيم كه ملت عزيز ما هم لحظاتي از راز و نياز امام را با خدا مشاهده كنند. [2] .