درباره ي نماز شب حضرت امام رحمه الله، سيد احمد آقا رحمه الله مي گويند:

امام، حتي وقتي كه از پاريس به تهران مي آمدند، در هواپيما نماز شب خواندند. من يادم هست قطب نمايشان را مرتب مي گذاشتند، مي ديدند تكان نمي خورد، موضوع را به خلبان گفتيم، خلبان گفت كه قطب نما در هواپيما كار نمي كند. امام از ايشان پرسيد كه مكه كدام طرف است. نشان دادند. امام به همان طرف مشغول نماز شدند. [1] .

در يكي از مسافرت ها با اين كه آبي در بيابان نبود، دست رحمت الهي عاشق شيفته ي عبادت را ياري نمود و آبي جوشيد و ايشان با آن وضو ساختند و نماز گزاردند. خاطره ي اين كرامت الهي از اين قرار است:

مسافرت هايي با ايشان كرديم. خدا مي داند در مسافرت مشهد، اخلاق پدرانه اي نسبت به ما مبذول داشتند كه هر وقت يادمان مي آيد، شرمنده ي آن روزگارهاييم كه در خدمتشان در ارض اقدس مشرف بوديم. در آن زمان، قسمت هايي از ايران، زير نظر دولت هاي روسيه و امريكا و انگلستان بود. وقتي از ارض اقدس برگشتيم، بين راه، روس ها براي بازرسي، جلوي ماشين ما را گرفتند. همگي پياده شديم و چون امام از اول تكليف، مراقب



[ صفحه 87]



تهجد و نماز شب بودند و هيچ وقت آن را ترك نكرده بودند، پس از پياده شدن، خواستند كه نماز شب بخوانند؛ آن جا هم كه وسط بيابان بود و آبي وجود نداشت. يك وقت نگاه كرديم، ديديم كه آبي جاري شد. ايشان آستين بالا زد و وضو گرفت. نفهميديم كه بعد از نماز ايشان هنوز آب بود يا نه! [2] .