نماز شبي كه در جواني با سرشت حضرت امام رحمه الله عجين شده و به عنوان يك عشق در دل ايشان رخنه كرده بود، تا پايان عمر در



[ صفحه 84]



هيچ حالتي ترك نشد؛ نه خستگي شديد جسمي، نه اشتغالات فكري، نه سفر كردن و نه سرما و بيماري، هيچ يك موجب نشد كه اين علاقه ي قلبي خود را ترك كنند. با دين اين خاطرات زيبا و گاهي عجيب، فقط يك حرف براي گفتن باقي مي ماند و آن عشق حضرت امام رحمه الله به خداوند متعال و راز و نياز و نماز به درگاه او است.