همه ي مسلمين بر اصل جواز تكلم خطيب (به غير خطبه) اتفاق دارند. ليكن علماي برخي از مذاهب، اين جواز را مقيد به اموري - همچون امور زير - كرده اند. [1] .

1) بيشتر اماميه گفته اند: تكلم بر امام جمعه حرام نيست، مگر آنكه به واسطه ي آن كلام هيئت خطبه از بين برود.

2) حنفيه گفته اند: تكلم امام در خطبه به چيزي از نوع كلام مردم كراهت دارد. [2] .

3) مالكيه گفته اند: امر و نهي خطيب به ديگري، در حال خطبه جايز است.