الف - شافعيه و مشهور از اماميه، عربي بودن دو خطبه را شرط مي دانند.

اگر گفته شود فايده ي خطبه عربي چيست وقتي شنوندگان آن عربي ندانند؟ جواب داده مي شود به اينكه فايده ي آن علم شنوندگان است به اينكه آنچه خطيب مي گويد اجمالاً وعظ است، اگرچه بر مفاد وعظ علم نداشته باشند. [1] .

ب- عده اي از اماميه در اين مسئله قائل به تفصيل شده چنين گفته اند:

بين حمد و صلوات و بين وعظ در خطبه ها فرق گذاشته مي شود. و در اين صورت وعظ و پند به غير عربي جايز است. (در صورت فهم مستمعين) بر خلاف حمد و صلوات. زيرا ادله ظهور دارند در اراده ي لفظ در حمد و صلوات و در اراده ي معني در وعظ. [2] .

ج- برخي از قائلين به اشتراط عربي بودن خطبه از اماميه گفته اند: اگر شنوندگان خطبه ي عربي ندانند و امكان يادگيري آن هم نباشد، اكتفا به غير عربي بودن خطبه اقوي است. زيرا مقصود خطبه بدون فهم معاني آن تمام نيست. [3] .



[ صفحه 130]