به اتفاق جميع مسلمين اعتماد و تكيه خطيب بر شمشير يا عصا يا كمان و مانند آن در حال خطبه مستحب است. [1] .

فايده: حكمت اعتماد خطيب به شمشير.

در اينكه حكمت و فلسفه ي اعتماد خطيب به شمشير يا چيزي شبيه آن چيست؟ دو وجه ذكر شده است:

وجه اول - اشاره بر اين است كه دين اسلام قائم به سلاح (جهاد) است. به همين جهت مستحب است آن در دست خطيب باشد. همچون عادت كسي كه اراده ي جهاد با شمشير را دارد. [2] .

وجه دوم - فقيه ابوالحسن رستغفني چنين گفته: هر شهري كه با قهر و شمشير توسط مسلمين فتح شده، خطيب در نماز جمعه ي آن شهر متقلد به شمشير خطبه بخواند تا مردم آن شهر بدانند كه اگر از اسلام رجوع كنند آن شمشير در دست مسلمين باقي بوده با آنها قتال كرده تا به اسلام برگردند. و هر شهري كه اهل آن با ميل و رغبت اسلام آورده خطيب در آن شهر بدون شمشير خطبه مي خواند. همچنانكه خطيب در نماز جمعه ي شهر مدينة النبي - كه با قرآن فتح شد - بدون



[ صفحه 129]



شمشير خطبه مي خواند؛ و خطيب در نماز جمعه ي شهر مكه - كه با شمشير فتح شد - با شمشير خطبه مي خواند.

مؤلف بحر الرائق در اشكال بر فايده ي مذكور چنين گويد: اين حكمت (بيان شده در وجه دوم) وقتي مفيد است كه خطيب متقلد به شمشير باشد (شمشير در قلاده كمر او باشد) نه آنكه شمشير را به دست گيرد. همچنانكه متعارف همين به دست گرفتن است. [3] .