به فرض جواز اقامه ي جمعه در غيبت، آيا كفايت از نماز ظهر مي كند يا خير؟ و به عبارت ديگر آيا با اقامه ي نماز جمعه، نماز ظهر ساقط مي شود يا خير؟ مبناي اين اختلاف بر مي گردد به اينكه آيا ادله ي اثبات ولايت فقيه دلالتي دارند بر اينكه نماز جمعه از جمله ي امور واگذار شده به فقيه است يا خير؟

قائلين به جواز اقامه ي جمعه، در اين مسئله دو گروه هستند:

گروه اول - اين گروه يا نماز جمعه را از جمله ي اموري مي دانند كه اقامه ي آن فقط در حال قدرت و تمكن از وظايف امام است يا شك كرده اند در اينكه



[ صفحه 120]



نماز جمعه از اين قبيل امور باشد. و بدين لحاظ نماز جمعه را مجزي از نماز ظهر ندانسته و يا اكتفاء به نماز جمعه - در صورت اقامه ي آن به اميد مطلوبيت يا احتياطاً - را مشكل دانسته اند. چنانكه فتواي آيت الله بروجردي چنين است. [1] و به همين جهت عده اي از فقها به احوط بودن نماز ظهر و يا جمع بين نماز ظهر و نماز جمعه فتوا داده اند. [2] .

گروه دوم - گروهي ديگر از فقها مي گويند: پس از اثبات حكومت براي فقيه در غيبت، اذن ائمه به ايشان به منزله ي اذن در تصدي جميع وظايف حاكم است كه از جمله ي آن وظايف، اقامه ي جمعه است. و با اذن فقيه به اقامه ي جمعه، نماز جمعه كفايت از نماز ظهر مي كند. به همين جهت عده ي ديگر از فقها به مجزي بودن نماز جمعه از نماز ظهر فتوا داده و جمع بين آن دو را لازم ندانسته اند. [3] .



[ صفحه 123]