برخي از قائلين به جواز، اذن و رخصت فقيه در اقامه ي نماز جمعه در غيبت را از ادله ولايت فقيه استنباط كرده اند. در بين متأخرين اصحاب اماميه، شيخ طوسي در برخي از كتب خود فتوا داده به اينكه «فقها در عصر غيبت اذن در اقامه ي نماز جمعه دارند.» و همچنين فتوا داده اند به اينكه «براي مؤمنين جايز است كه (در عصر غيبت) اجتماع كنند و اقامه ي نماز جمعه كنند همراه دو خطبه».

اگرچه شيخ طوسي در كتاب خلاف اشاره كرده به اينكه فتواي وي به اذن داشتن مؤمنين (در اقامه ي نماز جمعه در غيبت) مستند به اخبار قريه هاست [1] اما چه بسا شيخ طوسي اين حكم را از ادله ولايت و حكومت فقيه هم استفاده كرده باشد. [2] .

قبل از بيان نحوه ي استدلال، ادله ولايت فقيه ذكر مي گردد.