عده اي از علماي اماميه همچون محقق ثاني، حكم تخيير بين نماز ظهر و نماز جمعه در غيبت را مخصوص مجتهد دانسته و با ضميمه كردن ادله زير استدلال به حكم نموده اند:

1) نفي وجوب عيني نماز جمعه در غيبت، به اجماع

2) جواز اقامه ي نماز جمعه در غيبت، با آيه ي جمعه

3) اراده ي اذن خاص از احاديثي همچون دو خبر زراره و عبدالملك [1] در احاديث اذن

4) استصحاب اذن خاص در زمان غيبت

5) يكسان بودن زمان غيبت با زمان ظهور در اشتراط اقامه ي جمعه به امام يا نائب ايشان، به اجماع

6(مأذون بودن فقيه جامع الشرائط از جانب امام در غيبت، با احاديثي همچون روايت اسحاق بن يعقوب از امام زمان (عج). [2] بنابراين، حكم تخيير در زمان غيبت اختصاص به مجتهد جامع شرايط فتوا دارد؛ و بدون حضور فقيه جامع الشرايط نماز جمعه در غيبت جايز نيست. [3] .



[ صفحه 105]