سيره اي كه بزرگان مذهب اماميه بدان اشاره نموده و فتاوي و اجماع آنها موافق با آن است، بر عدم وجوب عيني نماز جمعه در غيبت بوده است. به فرض آنكه در زمان حضور معصوم نماز جمعه اقامه نشده مگر با امام يا نايب وي، اين سيره حكم وجوب را بر جميع افراد نفي مي كند. زيرا در تمام اطراف و در جميع احوال به معصوم يا نائب ايشان دسترسي نداشته اند.

آري، فقط مي توان گفت: حضور امام شرط وجوب است و با نبودن امام، نماز جمعه منتقل به نماز ظهر مي شود.

همچنين ظاهر عبارت كساني كه اين سيره را حكايت كرده اند، مرادشان اين است كه تعيين نائب از جانب امام به وجه عدم جواز اقامه بدون نائب مي باشد همانند تعيين قضات. و اينكه برخي از علما گفته اند: تعيين نائب از جانب امام صرفاً به جهت رفع نيازها و تخاصم بوده - نه به جهت شرطيت تعيين - ادعايي غير مطابق با واقع است. [1] .