علماي اماميه در رد استدلال قائلين به وجوب عيني در غيبت به اخبار و احاديث گروه دوم چنين گفته اند:

سياق اين اخبار و احاديث كه اذن و رخصت در انجام نماز جمعه مي باشد، به اعتبار توهم ممنوعيت نماز جمعه وارد شده است. به عبارت ديگر چون در ميان ياران و شاگردان ائمه بزرگوار عليهم السلام توهم ممنوعيت نماز جمعه وجود داشته، اين اخبار از ائمه در مقام رفع آن توهم صادر شده است؛ و سياق آن بيان اذن و رخصت در اقامه ي نماز جمعه است و دلالتي بر وجوب عيني آن ندارد.

همچنين اخباري كه در آن بر ترك نماز جمعه بدون علت وعده ي عذاب داده شده - همچون حديث 6 از گروه اول - دلالتي بر وجوب عيني نماز جمعه و جواز اقامه ي آن بدون حضور امام ندارد. زيرا علتي بزرگتر از كوتاهي دست امام معصوم (براي اقامه جمعه) در بين نيست. [1] .