استاد عبدالله كوليم مي گويد:

«با يك كشتي بخاري عازم «طنجه» در كشور مغرب بودم، ناگهان دريا طوفاني شد و كشتي در شرف غرق شدن بود. تمام سرنشينان با كمال اضطراب مشغول بستن چمدانها و اثاثيه ي خود گشته و با هول و اضطراب به اين سو و آن سو مي دويدند و نمي دانستند كه چه كار كنند.

يك وقت ديدند دسته اي از مسلمانها در يك صف ايستاده و مشغول تكبير و تهليل و تسبيحند. يك نفر از يكي از آنها پرسيد، چه مي كنيد؟ گفت: نماز مي خوانيم. پرسيد آيا شما از اين كه كشتي در



[ صفحه 70]



شرف غرق شدن است ترسي نداريد؟

گفت: خير! ما براي خدايي نماز مي خوانيم كه تمام امور و فرمانها دست اوست، اگر بخواهد زنده مي كند و اگر بخواهد مي ميراند.»

همين جريان باعث شد كه عبدالله كوليم درباره ي دين اسلام، به تحقيق پرداخت و به دين مقدس اسلام هدايت شد و از بزرگان مسلمانان گشت و عده ي زيادي به دست او مسلمان شدند. [1] .