مجله ي آمريكايي «ريدرايجست» به نقل از يكي از دانشمندان روانشناس مي نويسد:

«ممكن است كه ما رحمت خداي را به يك دستگاه مولد برق تشبيه كنيم كه در ما اين هست كه با اين دستگاه به وسيله دعا ارتباط پيدا كرده و از آن كسب قدرت نماييم و يا اين كه مي توانيم اينطور بگوييم، اين دستگاه پر نيرو و پر قدرت اثري در زندگي ما ندارد مگر از راه دعا و نيايش و روي آوردن بدان درگاه... امروزه دلايل فراواني بر فضيلت دعا (نيايش)، آن اندازه است كه راه انكار بر آن بسته است، اين امري تعجب آور نيست كه آدمي به هنگام سختي و مصيبت به سوي نيرويي غير از نيروي خود روي آورده، بلكه عجيب و شگفتي آور اين است كه اين امر را شگفتي آور و عجيب بدانيم.» [1] .