دكتر ماركوس دودس مي گويد:

«دو خصلت نيكو و برجسته در مسلمانان هست كه حقا آنها را بر عيسويان برتري داده و شايسته است كه با داشتن اين دو خصلت پيوسته بر خود باليده و افتخار كنند.

يكي آن كه كوچكترين شكي در اعتقاد به خداي يگانه، از خود نشان نمي دهند. و ديگر اين كه براي انجام شعائر مذهبي آن را در مكان معيني واجب نمي دانند. زيرا معتقدند خداپرستي و انجام فرائض مذهبي مانند نماز در همه جا ممكن و اختصاص به يك مكان ندارد.» [1] .