دكتر روژه گارودي، دانشمند و فيلسوف مشهور فرانسوي مي نويسد:

در نماز انسان به خود باز مي گردد و همه ي هستي را در وجود خويش احساس مي كند و نماز انسان با ايمان را به ستايش خدا وا مي دارد.

در نماز، همه مسلمانان جهان در برابر محرابهاي تمام مساجد كه زاويه ي آنها به سوي كعبه ساخته شده است در صفهاي فشرده با همدلي و حضور خود، بطور گسترده و عميقي مجذوب مركز خود و بنياد خود مي شوند.» [1] .