كنث. و. مورگان دانشمند آمريكايي در مورد نماز و عبادت مي نويسد:

«عبادت روزانه درواقع فريضه اي است كه بشر در قبال رحمت بي كران الهي انجام مي دهد و با اداي اين وظيفه از خالق متعال مدد مي جويد تا در ميدان حيات و صحنه ي تنازع بقاء پيروز گردد.

آئين مقدس اسلام انجام فرايض ديني را (بخصوص نماز) به منزله ي



[ صفحه 36]



غذاي روح مي داند كه تنها از طريق ايمان و عبادت حاصل مي گردد و در عين حال افراد بشر را براي تأمين وسايل زندگي و انجام وظايف اجتماعي تشويق مي كند. مسلمانان روزانه چندين بار در پيشگاه پروردگار جهان با ادب مي ايستند و او را ستايش مي كنند. نام خدا را كه آفريننده و گرداننده ي عالم است از صميم قلب و با خلوص نيت به زبان مي آورند و به بندگي و ناتواني خود در برابر خدا اقرار كرده و از درگاه با شكوه خداوندي طلب بخشش و كمك مي كنند و در برابرش سر تسليم فرود مي آورند.» [1] .