پروفسور ژول لابوم، محقق انديشمند و پژوهشگر علوم اسلامي كه قريب 30 سال در زمينه ي قرآن تحقيق نموده و كتاب «تفصيل الآيات لقرآن الحكيم» از آثار گزيده ي اين شخصيت است. درباره ي نماز و عبادت چنين مي گويد:

«اصل اول اسلام ايجاد ارتباط مستقيم ميان خدا و انسان است؛ اسلام واسطه ي ميان انسان و خدا را از ميان برد و براي اولين بار ايجاد ارتباط مستقيم را ميان اين دو قطب اعلام كرد.

قرآن مي فرمايد كه خدا به بندگانش نزديك است و دعايشان را پاسخ مي گويد:

«و اذا سالك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوة الداع اذا دعان، فليستجيبوا لي وليومنوا بي»

هنگامي كه بندگانم درباره ي من از تو مي پرسند، بگو من به بندگانم نزديكم و كسي كه مرا بخواند دعوتش را پاسخ مي دهم، بنابراين بايد دعوت مرا پاسخ دهند و به من ايمان داشته باشند.»



[ صفحه 33]



در پذيرش عبادت لازم نيست كه شخص از يك گروه مشخص مقام وساطت را ميان مردم و خدا داشته باشد، بلكه هر انساني مي تواند خودش اعمال عبادي را انجام دهد.»

او ادامه مي دهد:

«نمازهاي پنجگانه از مظاهر همبستگي مذهبي است. آنگاه كه بانگ توحيد در فضاي شهرهاي اسلامي طنين مي افكند، گرويدگان به اسلام با شنيدن آهنگ آسماني اذان در دل روز يا شب هنگام، به سوي مراكز نيايش با آفريدگار هستي بخش مي شتابند، اين شيفتگان ايمان به خدا، در هر نقطه از جهان و از افقهاي دوردست روي خود را به سوي نقطه اي واحد و كانوني مشترك، يعني كعبه كه در قلب مكه جاي دارد، مي گردانند.» [1] .