ويل دورانت مورخ و دانشمند آمريكايي مي نويسد:

در جامعه هاي اسلامي مؤذن از گلدسته بالا مي رود و به وسيله اذان



[ صفحه 31]



مسلمانان را به نماز دعوت مي كند.

براستي چه نيرومند و شريف است كه مردم را پيش از طلوع آفتاب به بيداري دعوت مي كند، چه خوب است انسان به هنگام نيمروز از كار باز ايستد، و چه بزرگ و باشكوه است كه خاطر انسان در سكوت شب به جانب خداوند توجه كند. چه خوش آهنگ است صداي مؤذن كه جانهاي محبوس در پيكر خاكي را به سوي خالق بخشنده و مهربان دعوت مي كند. هنگام نماز، هر مسلماني بايد از كار خود، دست بردارد خود را تطهير كند، رو به جانب كعبه بايستد و رسوم و تشريفات نماز را به همان صورت كه مسلمانان ديگر در اوقات مختلف روز عمل مي كنند به انجام برساند. [1]