وصيت ملا حسنعلي اصفهاني درباره نماز


مرحوم ملا حسنعلي اصفهاني از جمله علما و عرفاي بنام شيعه است از او كرامات بسياري منقول است كتاب ارزشمند «نشان از بي نشانها» كه تا



[ صفحه 259]



بحال چندين بار تجديد چاپ شده شمه اي از كرامات اين عارف وارسته را آورده است.

در حالات اواخر عمر شريفش چنين آورده اند كه: «روز چهارشنبه بود كه حال او به وخامت گراييد. اظهار داشتند كه من صبح يكشنبه خواهم مرد و وصايايي بدين شرح فرمودند:

«هر آينه به پيامبران پيش از شما و به شما وصيت كرديم كه از خداي بترسيد و تقوا پيشه سازيد». (آيه 131 سوره مباركه نساء):



نيست جز تقوا در اين ره توشه اي

نان و حلوا را بنه در گوشه اي



اگر در اين راه تقوي نباشد رياضات و مجاهدات را هرگز اثري نيست و جز خسران ثمري ندارد و نتيجه اي جز دوري از درگاه حق تعالي نخواهد داشت. امام سجاد عليه السلام فرمودند:

ان العلم اذا لم يعمل به لم يزدد صاحبه الا كفرا و لم يزدد من الله الا بعدا. «همانا هرگاه به علم عمل نشود جز افزايش كفر و بعد از درگاه حق ثمري نخواهد داشت».

اگر آدمي يك اربعين (چهل روز) به مجاهدت نفس بپردازد اما يك نماز صبح ازاو قضا شود نتيجه ي آن چهل روز گرد روي هوا است بدان كه در تمام عمر خود تنها يك روز، نماز صبحم قضا شد. پسر بچه اي داشتم شب آن روز از دست رفت. سحرگاه مرا گفتند كه اين رنج فقدان را به علت فوت نماز صبح، مستحق شده اي. اينك اگر شبي تهجدم (نماز شبم) ترك گردد صبح آن شب، انتظار بلايي مي كشم. اگر بجايي رسيده ام به بركت



[ صفحه 260]



بيداري شبها و مراقبت در امور مستحب و ترك مكروهات بوده است.

اكنون پسرم تو را به اين چيزها وصيت و سفارش مي كنم.

اول: آنكه نمازهاي يوميه خويش را در اول وقت آنها به جاي آوري.

دوم: آنكه در انجام حوائج مردم هر قدر كه مي تواني بكوشي و هرگز مينديش كه فلان كار بزرگ از من ساخته نيست زيرا اگر بنده ي خدا در راه حق گامي بردارد خدا نيز او را ياري خواهد نمود.

سوم: آنكه سادات را بسيار گرامي و محترم شماري و هرچه داري در راه ايشان صرف و خرج كني.

چهارم: از تهجد و نماز شب غفلت مكن و تقوا و پرهيز پيشه ي خود ساز.

تا اينكه روز يكشنبه (هفدهم شعبان سال 1361 ه. ق) يكي دو ساعت از طلوع آفتاب گذشته بود كه جان به جان آفرين تسليم نمود و به ديار باقي شتافت. الا ان اولياء الله لا يموتون بل ينقلبون من دار الي دار. «آگاه باشيد كه اولياي خدا نمي ميرند بلكه از خانه اي به خانه ديگر منتقل مي شوند» [1] .


پاورقي

[1] نشان از بي نشانها، ص 33 - 30.


بازگشت