ماني را مورخين، ايراني و اهل بابل مي دانند او در نوروز سال 242 جواني بيست و شش ساله بود كه خود را پيامبر قلمداد نمود و دين خود را در دربار شاپور اول، پادشاه ساساني عرضه داشت ولي او ماني را آزاد گذاشت كه تبليغات آئين خود را به انجام رساند. او اولين كتاب خود را به نام «شاپورگان» نوشت و ادعا نمود كه پيامبري كه حضرت عيسي وعده داد من هستم و آخرين فرستاده الهي مي باشم [1] .

او تعاليمي را به پيروان خويش عرضه نمود كه يكي از احكام و فرامين او نماز چهارگانه است چهار نماز واجب در كيش ماني به اين ترتيب است كه:



[ صفحه 232]



اول بايد با آب روان يا راكد صورت و دستها و پاهاي خود را مسح نمود سپس روي به آفتاب ايستاد و بعد به سجده رفت و در حال سجده بايد گفت: مبارك است راهنماي پيامبر. مبارك است فرشتگان نگهبان او. مسبحان لشكريان پرتوافشان او. سپس بلند شود و بايستد و دوباره به سجده رود و بگويد به پاكي ياد شده تو اي ماني پرتو افشان و راهنماي ما كه ريشه ي روشنايي و نهال زيستي و شجره ي بزرگ هستي كه تمامش بهبودي بخش است و نيز بلند مي شود و به سجده ي سوم مي رود و اذكاري ديگر به زبان مي آورد و بعد از آن سر از سجده ي سوم برداشته و بلند مي شود و به سجده ي چهارم مي رود و ذكرهايي شبيه همان ذكرهاي قبلي را بر زبان جاري مي سازد و همينطور تا دوازده سجده بجاي مي آورد. پس از فراغت از اين نمازهاي دهگانه نماز ديگر را شروع مي كند [2] .

و اوقات نمازهاي چهارگانه عبارتند از:

1 - وقت نماز اول در هنگام زوال خورشيد است.

2 - وقت نماز دوم ميان زوال ظهر و غروب آفتاب است.

3 - وقت نماز سوم از غروب آفتاب است تا سه ساعت از شب گذشته.

4 - وقت نماز چهارم سه ساعت از شب گذشته تا نيمه شب.

و در تمام اين نمازها و سجده ها بايد همان كاري را انجام دهد كه در نماز اول به نام نماز بشير است بجا مي آورد [3] .



[ صفحه 233]