در كتب روائي و جوامع حديثي كه حاصل زحمات بزرگان و علماي ديني است احاديث و روايات بسياري به چشم مي خورد كه معصومين عليهم السلام به اين نكته متذكر شده اند. به چند روايت از باب نمونه اشاره مي شود.

رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم در حديثي فرموده اند: الصلاة من شرايع الدين و فيها مرضاة الرب - عزوجل - فهي منهاج الانبياء.

«نماز از سنت هاي دين و مايه ي خشنودي پروردگار و راه و روش پيامبران است» [1] .



[ صفحه 227]



و نيز فرموده اند:

الصلاة منهاج الانبياء. «نماز راه و روش انبياء است» [2] .

در حديثي ديگر خداوند خطاب به حضرت موسي عليه السلام چنين مي فرمايد: عليك بالصلاة فانها بمكان و لها عندي عهد وثيق. «بر تو باد به نماز، پس همانا نماز داراي مكان رفيع و پيمان محكمي پيش من مي باشد» [3] .

از پيامبران و انبياي الهي گذشته روايات و احاديثي منقول است كه درباره ي اهميت و فضائل آن مي باشد. چنانچه از ابراهيم پيامبر عليه السلام وقتي كه همسر و فرزندش اسماعيل را به سرزمين مكه (حجاز) برد قرآن چنين نقل مي كند.

ربنا اني اسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلاة.

«پروردگارا من بعضي فرزندانم را در سرزمين بي آب و علفي در كنار خانه اي كه حرم تو است ساكن ساختم تا نماز را برپا دارند» [4] .

و از پندها و نصيحت هاي لقمان حكيم كه معاصر با داود پيامبر است قرآن مي فرمايد:

يا بني اقم الصلاة و امر بالمعروف و انه عن المنكر و اصبر علي ما اصابك ان ذلك من عزم الامور.



[ صفحه 228]



«پسرم! نماز را برپا دار و امر به معروف و نهي از منكر كن و در برابر سختي ها و مصائبي كه به تو مي رسد با استقامت باش و صبور باش كه اين از كارهاي مهم و اساسي است» [5] .

علاوه بر اينكه از اين طريق (طريقه اخبار و احاديث وارده از معصومين عليهم السلام) مطلب براي ما ثابت شده است. راه ديگري براي اثبات موضوع وجود دارد و آن تاريخ اديان است كه نحوه عبادت پيروان آن را بيان مي دارد.