با وجود همه ي اوصاف زشت در خوك، او خدا را سپاس مي گويد كه وي را كافر خلق نكرد و اين دعاي خوك در نظام تكوين نشانه ي پستي كافر بر خوك مي باشد.

اين سئوال مطرح است كه چگونه مي شود خوك بر كافر برتري داشته



[ صفحه 194]



باشد در حالي كه كافر انسان است و خوك حيوان و طبيعت انساني بالاتر از حيوان است؟ پاسخ اين سئوال بسيار روشن است و آن اين است كه انسان با فطرت انساني و صاحب عقل و انديشه آفريده شد ولي حيوان بدون فطرت و عقل، بلكه با غرايز حيواني خلق شد. اما با توجه به اين نكته حيوان بر مبناي غرايز حيواني در مقابل حقيقت هستي تسليم است و با زبان حيواني خويش خدا را تسبيح مي گويد چنانچه قرآن مي فرمايد: يسبح لله ما في السموات و الارض. «آنچه در آسمانها و زمين هستند خدا را تسبيح مي گويد» [1] .

و ليكن انسان با داشتن عقل و انديشه و دارا بودن فطرت حقيقت جويي، به جايي مي رسد كه همه حقايق هستي و حقيقت مطلقه (خداوند) را منكر مي گردد و بر روي همه آنها پوشش مي گذارد و كفر را پيشه خود مي سازد در اين صورت است كه بدتر از چهارپايان مي گردد و اينجا است كه خوك و ساير حيوانات با تسبيح خود در مقابل حقيقت هستي از انسان كافر كه حاضر نيست حمد خدا را گفته و تسبيح و تقديس او را نمايد تقدم و برتري مي جويند.