دنياي مادي كه ما در آن زندگي مي كنيم گذرگاهي بيش نيست و انسان براي هدفي ابدي و غرضي جاودانه خلق شده است. دنيا محل كاشت و آخرت جاي برداشت است. تمام تلاش و همت انسان عاقل در اين امر خلاصه مي شود كه خود را به كمالات نفساني رسانده تا در زندگي



[ صفحه 162]



اخروي از تنعمات الهي كه همان آثار و نتايج اعمال دنيوي او است برخوردار گردد. در اين دنيا كه حيات موقت ما در آن تقدير و تعيين شده اگر با اعمال حسنه همراه باشد در آخرت رضوان الهي را به دنبال دارد و اگر با اعمال سيئه همراه باشد عذاب الهي را.

آنچه كه مي تواند موجب نجات و رهايي انسان از عذاب و خشم الهي گردد و او را از جهنم دور ساخته و وارد جنت نمايد نماز است. چنانچه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرموده اند: نجوا انفسكم اعملوا و خير اعمالكم الصلاة.

«خودتان را از عذاب الهي نجات دهيد و عمل كنيد كه بهترين اعمال شما نماز است» [1] .

نماز بهترين توشه ي اخروي است و بهترين وسيله براي رساندن بنده به درجات عالي و موجب تحريم آتش است. چگونه ممكن است كه جسم و قلب انساني هماهنگ در مقابل پروردگارش تعظيم نمايد و خدا آن بدن را در قيامت در آتش قهر خود بسوزاند؟ چنين چيزي ممكن نيست چنانچه امام باقر عليه السلام فرموده اند: «هيچ مؤمني نيست كه در وقت نماز در حال سجود و يا ركوع يا قيام باشد مگر اينكه خدا جسمش را بر آتش حرام كرده است» [2] .

عبدالرحمن بن سمره مي گويد: روزي محضر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بودم حضرت فرمودند من ديشب عجايبي ديدم عرض كردم يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم جان و اهل و اولاد ما فداي تو باد براي ما بيان بفرمائيد چه ديديد؟



[ صفحه 163]



حضرت فرمودند: ديدم مردي از امت مرا كه ملائكه ي عذاب او را محاصره كرده بودند در اين حال نمازش آمد و مانع از عذابش شد» [3] .

در روايتي طولاني پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم چنين فرمودند: «اي فرزندان آدم آتشي را كه با دست خود بر افروخته ايد خاموش كنيد پس برمي خيزند و وضو مي گيرند بعد از آن گناهان و معاصي شان ساقط مي شود آن هنگام كه نماز مي خوانند هرچه از زشتي ها كه در ما بين دو نماز مرتكب شده اند بخشوده مي شود. مجددا در ما بين دو نماز آتش مي افروزند. همين كه هنگام نماز ظهر فرا رسد منادي حق ندا در دهد كه اي انسانها برخيزيد و آتشي را كه براي سوزاندن خويش برافروخته ايد خاموش كنيد پس برمي خيزند و وضو مي گيرند و نماز به جا مي آورند آنگاه هر چه كه در مابين دو نماز مرتكب شده بودند بخشوده مي شود. و هرگاه وقت نماز عصر فرا رسد چنين است كه در نماز ظهر گذشت و با فرا رسيدن وقت نماز مغرب و اقامه ي آن معصيت هاي قبل از مغرب او آمرزيده مي شود پس مي خوابند در حالي كه آمرزيده شده اند و چيزي از گناهان بر آنان نيست بعد از آن گروهي در راه خير سير مي كنند و گروهي در راه شر» [4] .

و خلاصه اينكه: «نماز بنده ي خدا در محشر تاجي است بر سر او. و موجب نورانيت صورتش، لباس براي بدن وي و ساتر و حايل بين او و آتش جهنم است» [5] .



[ صفحه 164]