يكي از آثار و بركات نماز واقعي اين است كه گناهان انسان را مي زدايد و موجب عفو و بخشش قرار مي دهد گويي كه نماز وسيله اي است براي نمازگزار كه نزد بارگاه الهي از صاحبش شفاعت مي كند و بهتر بگوئيم كه نماز اكسيري است كه هرگاه بر چيزي تماس حاصل كند بر ارزش آن مي افزايد. نماز تاريكي را از قلب نمازگزار خارج و نورانيت در باطن او ايجاد مي كند. از امام صادق عليه السلام منقول است كه: «كسي كه دو ركعت نماز بخواند و بداند كه در نماز چه مي گويد و بعد از اتمام هر نماز گناهي بين او و خداوند باشد خدا او را مي بخشد» [1] .

و از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم حديث شده كه فرمودند: «هرگاه به



[ صفحه 161]



نماز ايستاده اي و توجه كردي و فاتحة الكتاب را قرائت كردي و در حد امكان سوره هاي كوچك يا بزرگ قرآن را خواندي پس ركوع و سجود تمام انجام دادي آنگاه تشهد و سلام دادي اثر اين نماز تو آمرزش تمامي گناهانت مي باشد كه در مابين دو نمازي مي باشد آن نمازي كه قبلا بجا آوردي و نمازي كه بعدا خواندي. پس آنچه از نماز عايد تو مي گردد همانا آمرزش كليه ي گناهانت مي باشد» [2] .

و نيز در روايتي از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نماز پنج گانه به نهر آبي تشبيه شده است كه روزانه پنج بار انسان خود را در آن نهر شستشو مي دهد. براي چنين انساني هيچ گناهي باقي نمي ماند مگر گناهان مهلك مثل انكار رسالت پيامبران و انكار امامت و يا ظلم و ستم به برادران ديني» [3] .

بنابراين بر ما كه از معاصي و گناهان مبرا نبوده بلكه آلوده به انواع معصيت ها مي باشيم فرض است كه اين آلودگي را در خود پاك سازيم و نماز بهترين وسيله براي پاكسازي آلودگي هاي دروني انسان ها است.