چنانچه گفته شد بسياري از قصور و كوتاهي هاي افراد در مسائل ديني بخاطر عدم آگاهي كافي و معرفت لازم از مباني ديني است. بديهي است كه تلاش و كوشش در هر عملي منوط به وجود انگيزه اي است كه قبل از انجام عمل در فرد ايجاد شده است و هيچ انگيزه اي بدست نمي آيد مگر با علم و آگاهي و پر واضح است كه هرچه قدر آگاهي انسان در آن عمل بيشتر باشد با رغبت و تمايل بيشتري بدنبال آن مي رود و قدرت و توانايي اش در آن كار شدت مي يابد.



[ صفحه 67]



باور ما اين است كه اگر جوانان ما نسبت به نماز و يا ساير فرائض و تعاليم دين اطلاع دقيق و كافي را داشته باشند و از بركات و فضائل و آثار و نتايج آن مطلع باشند هرگز حاضر نمي شوند كه چيزي را جايگزين آن سازند. وقتي يك جوان مسلمان درك كند و يقين نمايد كه نماز پايه ي محكم و استوار دين او است، نماز ملاك اصلي تمايز كفار با او است، نماز مايه ي آرامش روح او است، نماز اولين گام مسلماني است، نماز تخليه همه آلودگي ها و پليدي ها و دواي همه امراض و دردهاي دروني و باعث سبكي و سكينت و آرامش قلبي او و لحظه گفتگوي او با محبوب و معبود او و نماز همه دين او است و نيز صدها آثار مثبت روحي و رواني در آن گنجانيده شده چگونه راضي خواهد شد كه آن را با امور ديگر معاوضه نمايد.

به نظر مي رسد كه عمده ترين مشكل ما اين است كه در باب نماز از دو امر غفلت كرده ايم يكي از اهميت نماز در اسلام و جايگاه رفيع آن در دين و ديگري از آثار و اسرار آن كه شايد همين امر يعني آثار و اسرار مهمي كه در نماز نهفته است آن جايگاه مهم را برايش در دين ايجاد كرده است. اگر از اين دو امر در نماز به مقدار كافي بينش حاصل شود هيچ انسان عاقلي آن را در زندگي و حيات خويش ترك نخواهد كرد چون كدام انسان عاقل است كه سعادت خويش را با شقاوت و نيكبختي را با تيره روزي مبادله نمايد.



[ صفحه 68]