ابتدا اين نكته را متذكر شوم كه منظور از عنوان مزبور، انكار يا زير سئوال بردن مبلغان متعهد و متدين خصوصا روحانيون وارسته اي كه حيات خويش را صرف تبليغ دين نموده اند نيست بلكه توجه دادن به اين نكته است كه بايد برخورد با جوانان بسيار باظرافت و دقت انجام گيرد. چون چه بسا جواناني كه مقيد به موازين ديني باشند ولي با يك عكس



[ صفحه 61]



العمل فردي كه لباس دين بر تن كرده است از دين بيزار گردند. تحقيقات و نظرسنجي ها گوياي اين حقيقت است كه برخي از جوانان به خاطر دوستي و صميميت و ارتباط نزديكي كه با طلاب و روحانيون خصوصا طلبه جوان پيدا كرده كه بايد از آن به عنوان يك پديده ميمون و مبارك نگريست رفتاري را مشاهده مي كنند و يا سخناني را مي شنوند كه موجب سستي و وهن آنها از دين مي گردد. به عنوان مثال اگر جواني مشاهده نمايد كه يك روحاني در محفلي نشسته و مشغول صحبت و احيانا غيبت ديگران است و توجهي به نماز در اول وقتش ندارد و يا در رفتار با كسي تندي مي كند اين اعمال، تأثير منفي اش را بر روحيه ديگران باقي مي گذارد. گاهي گفته مي شود كه اگر واقعا نماز در اول وقت آن همه فضيلت دارد پس چرا يك روحاني به عنوان مبلغ دين به آن توجه ندارد. اين هم عاملي است كه برخي از جوانان بيان مي دارند. علاوه بر موارد دهگانه اي كه بيان شد عاملي چون مشكلات مادي، كاستي در تبليغات، نداشتن مشوق، مشكل ازدواج، وجود آلودگي اخلاقي برخي از محيطهاي محلي، عدم جاذبه كافي مساجد و مكان هاي عبادي و عدم رعايت مسائل بهداشتي در مساجد و نمازخانه ها از ديگر عواملي هستند كه در ترك و رويگرداني يا كم توجهي نوجوانان و جوانان به مسائل عبادي خصوصا نماز تأثير به سزايي دارند كه بايد در رفع و حل آن كوشا بود. نمودار زير تحقيق انجام شده را نشان مي دهد.



[ صفحه 62]