بديهي است كه نقش بسيار مهم دوستان در شكل دهي شخصيت انساني خصوصا در سنين نوجواني و جواني را نبايد ناديده انگاشت. دوستان شايسته و خوب در سوق دادن انسان به سوي سعادت و كمال مؤثرند و دوستان ناشايست در انحراف آدمي به سمت ناهنجاريهاي اخلاقي. چه بسا جواناني كه در مسائل ديني علاقمند و به دينداري خود راغبند و ليكن در محيطهاي مختلف از قبيل محله اي كه در آن زندگي مي كنند يا محيط كار و تحصيل كه در آن ساعاتي از عمر را سپري مي سازند با افرادي آشنا مي شوند كه به تدريج او را در دام بي ديني و لاابالي گري گرفتار مي كنند.