بعد از دو عامل مذكور، علت ديگري كه در ترك يا بي توجهي به نماز بيان شده است عنصر و عامل تنبلي است. غالبا نوجوانان و جوانان به آساني تن به فعاليت نمي دهند مگر در اموري كه بيشتر جنبه احساسي و هيجاني داشته و يا در اموري كه با انگيزه و شناخت قبلي همراه باشد. براي فردي كه چند سال است به سن تكليف رسيده قدري مشكل است در هواي سرد زمستان آستين خود را بالا زند و با آب سرد وضو بگيرد و يا كفش و پوتين را از پايش در آورد و مسح نمايد به همين خاطر گاهي از نماز خواندن طفره مي رود و يا براي او دشوار است كه از خواب نوشين صبح گاهي بزند و نمازش را بخواند و....



[ صفحه 56]



هرچند كه برخي از نوجوانان و جوانان اين عامل را در موضوع مورد بحث مهم شمرده اند و ليكن به نظر مي رسد كه اين علت نمي تواند بعنوان يك عامل مستقل و بلكه يك علت به حساب آيد چون بعدا خواهيم گفت كه تنبلي خود معلول علل ديگري مي باشد.