ريگزارم...

نه دشتي دانه پرور!

ليكن

سينه ي سوزانم را

هر سجده

رودي ست

خنياگر؛

باراني ست

بي آرام.

آري

ريگزار را

اينست راز خرمي،

- سجده -



[ صفحه 114]