از هرم سلامم

خطوط درهم پيشاني باغ

رنگين كماني ست

منبسط.

باغ

- هماغوش شعور خاكستري آسمان -

به موسيقي گيج باد

گوش سپرده است؛

و برگ ها

- با سنگيني قطره هاي باران بر دوش -

همچنان

به زير

مي چكند.

پرنده،

آخرين اذان ها را

بر گلدسته هاي ويران باغ

مويه مي كند،

و من

- بر جانمازي ترمه به وسعت هر كرت -

فصل را

به نماز مي ايستم.



[ صفحه 64]