نماز در سراپرده گفتگو با او مقام خاص است، هر چند كه اوقات آن بار عام الهي است براي همه بندگان. براي ورود به سراپرده ي حق بايد از مقام تكبير تا مقام تهليل را پيمود. توحيد او به نواي نبوت و صلاي ولايت نمازگزار را به وادي فلاح مي كشاند تا با خيرالعمل عظمت و كبريايي حق را حمد گزارد.

هر كسي را از نماز بهره اي است به اندازه معرفت و رهيابي او به مقامي از مقامات نماز. اما دخول به مقامي و صعود به مرتبه اي مستلزم رهسپاري است ولي:



ديدن روي ترا ديده ي جان بين بايد

وين كجا مرتبه ي چشم جهان بين من است



بايد ديده و جان را شست تا بهتر ديد و بهتر درك كرد.



چون طهارت نبود كعبه و بتخانه يكي است

نبود خير در آن خانه كه عصمت نبود



و هيچ آبي براي شستشو برتر از آب معرفت نيست. چه بهتر كه خود را در جويبار جاري معرفت نماز شستشوي دگر دهيم.

معاونت تحقيق و تأليف ستاد اقامه نماز



[ صفحه 7]