زير نور ماه
مهري ماهوتي
آفتابِ خسته تن پر مي كشد
چون كبوتر از لب ايوان ما
نغمه ي گرم مؤذن باز هم
مي نشيند بر دل پس كوچه ها
---
[ صفحه 46]
تك درخت بيد، روي فرش خاك
زير نور ماه مي خواند نماز
برگ برگ او به روي شاخه ها
مي كند در گوش شب راز و نياز
---
چادري از شِكوه بر سر مي كشم
باز مي بارد دو چشمم بي صدا
مي شود سجّاده ي خوشبوي من
غرق نور و غرق گلهاي دعا
[ صفحه 47]