صائب با يك اضافه ي استعاري مكنيّه، در شعري زيبا گويد:



زهد بي كيفيّت اين زاهدان خشك را

هيچ برهاني، بِهْ از خميازه ي محراب نيست



(دويست و يك غزل / 102)



[ صفحه 118]