سجده كردن و به دين كسي ايمان آوردن و در مقابل او به نماز ايستادن است.

نظامي گويد:



لاله به آتشگه راز، آمده

چون مغ و هندو، به نماز آمده



(ديوان / 263)

مولانا گويد:



اي سليمان! مسجد اقصي بساز

لشكر بلقيس، آمد در نماز



(مثنوي، دفتر چهارم، ص 60)

شاه نعمت اللّه ولي گويد:



هر كه ابروي يار ما را، ديد

يافت محراب و، در نماز آمد



(ديوان / 243)



[ صفحه 100]



حافظ گويد:



آفرين بر دل نرم تو، كه از بهر ثواب

كشته ي غمزه ي خود را، به نماز آمده اي



(ديوان، غزل 422)