نماز مسافر را گويند كه معمولاً نمازهاي چهار ركعتي را دو ركعت مي خوانند. ناصر خسرو در سفرنامه، ذيل «صحراي عرفات» گويد:

«و چون وقت نماز پيشين شود خطيب بر آن جا رود و خطبه، جاري كند؛ پس بانگ نماز بگويند و دو ركعت نماز به جماعت به رسم مسافران بكنند.» (سفرنامه / 97)