آنچه دل را صفا مي دهد و به جان، روشني مي بخشد و روح و روان را آرام مي كند، نماز است.

عطّار نيشابوري گويد:



چون دلش بي خود شدي، در بحر راز

جوش او ميلي برفتي، در نماز



(منطق الطّير / 19)



[ صفحه 60]



مولانا گويد:



باد خشم و، باد شهوت، باد آز

بُرد او را، كه نبود اهل نماز



(مثنوي، دفتر اوّل، ص178)

مهدي اخوان ثالث گويد:



نماز و نيايش، زلالت كند

صفا بخشد و، بي ملالت كند



(تو را اي كهن بوم... / 282)