در زندگي اگر خدا نباشد، انسان نابود مي شود. اسلام مي گويد با خدا رفاقت داشته باش و كارها را به دست او بسپار. كساني كه بي دين



[ صفحه 151]



هستند و ادعاي روان شناسي دارند، مي گويند عقده هاي شخص بايد حتما باز شود تا فرد دچار آسيب رواني نگردد. از همين رو، برنامه اي مي گذارند تا كسي كه ناراحتي عصبي دارد، يك ساعت فقط حرف بزند و وقتي تخليه ي رواني شد، روان شناس برنامه مي دهد كه چه بكن و چه نكن! اما انسان دين دار مسلمان، نياز به روان كاو ندارد. بنشين با خدا سخن بگو، مزد هم مي دهند. مناجات ها و راز و نيازها ثواب هم دارند.! مشكل خود را به خدا بگو تا برايت عقده نشود. او نيز كار را به بهترين وجه انجام مي دهد. اما اگر به مردم وابسته باشيم و به آن ها تكيه كنيم، كاري از دست آن ها بر نمي آيد، چرا كه آن ها نيز مشكلاتي مانند ما دارند.

بنابراين، سرچشمه ي تمام نقايص و ام الامراض، همين مسأله است كه دل به غير خدا داده ايم. حال اگر دل به غير بستيم، تمام توفيقات گرفته و درهاي وصال بسته مي شود و خدا سخن ما را نمي شنود، چرا كه دل ما متوجه دنيا، شكم و شهوت است و هر چه مي خواهيم فقط براي خودمان است. اگر اندكي به سخن اين گونه انسان ها گوش دهيم، هزار كلمه ي «من» در آن مي بينيم: «من گفتم»، «من كردم» و.... فرعونيت همين است كه هر كس طبق نفس من عمل نكرد، دشمن است. از همين رو، چنين انسان هايي با پيامبر و اولياي دين دشمني مي كنند.



[ صفحه 152]



بدترين فقر، فقر ذاتي به دنياست كه در صورت ابتلا به آن، تمام حركات و سكنات انسان در خلاف جهت خواسته ي خداوند خواهد بود. نيروي او مصرف مي شود، اما در جهت دوري از خداوند و اين بسيار خطرناك است. امام ششم عليه السلام فرمود:

في التوراة مكتوب يا ابن آدم تفرغ لعبادتي أملأ قلبك غني و لا أكلك الي طلبك و علي أن أسد فاقتك و أملأ قلبك خوفا مني و ان لا تفرغ لعبادتي أملأ قلبك شغلا بالدنيا ثم لا أسد فاقتك و أكلك الي طلبك؛ [1] .

در تورات نوشته شده است: اي پسر آدم، فارغ شو از براي عبادت من، تا قلب تو را از بي نيازي پر كنم و تو را به مشكلت واگذار نكنم، و بر من است كه راه فقر را بر تو ببندم و دل تو را از خوف خويش پر كنم. و اگر براي عبادتم فارغ نشوي، دل تو را از اشتغال به دنيا پر كنم، و راه فقر را بر تو نبندم و تو را به سوي طلبت واگذار كنم.

اگر به غير خدا وابسته شديم، مشكلات بيش تري پيدا مي كنيم. اما اگر به خدا متصل شديم، مانند حضرت امام مي شويم كه وقتي صدام حمله كرد، فرمود: «يك دزدي آمده، سنگ انداخته و رفته است». او از كسي خوف ندارد.



[ صفحه 153]



يكي از بزرگان مي فرمود: «در عراق ساكن بودم. دوست پزشكي داشتم و وقتي يك بار براي معاينه نزد او رفتم، به من گفت: اعصاب شما ضعيف است، آيا به خاطر اين ضعف اعصاب تحمل ديگران را نداري و در منزل با همسرت دعوا مي كني؟ گفتم: نه. گفت: آيا در ارتباط با دوستان و رفقايت مشكل داري و غضب مي كني؟ هر چه آثار رواني ضعف اعصاب را برشمرد، من نداشتم. بعد از مدتي گفت: معلوم مي شود كسي كه از نظر معنوي قوي باشد و به خدا دل داده باشد، ولو جسمش ضعيف باشد و ضعف اعصاب هم داشته باشد، در رفتارش مشكلي پيدا نمي كند و اضطرابي ندارد. گفتم: نمي دانم».

آري، به راستي چنين است كه قرآن فرمود:

(ألا بذكر الله تطمئن القلوب)؛ [2] .

آگاه باش كه تنها با ياد خدا دل ها آرامش مي يابد.

انسان هايي كه خدا برايشان مطرح نيست، هر روز به نوعي با نفس خود مشكل دارند. انسان در سن جواني، دچار مشكل شهوت است. اندكي بعد، مسأله ي مال اندوزي و پس از آن حب رياست و مقام مطرح است. نفس، دست بردار نيست و هر روز به گونه اي ظهور و بروز دارد تا جان انسان را بگيرد.



[ صفحه 154]



حال براي اين كه مورد اقبال خداوند باشيم، بايد علاوه بر عمل به دستورات شرع كه فقها بيان مي كنند و نيز عمل به مستحبات كه جبران كننده ي واجبات است، خود را در معرض نسيم هاي الهي قرار دهيم. چرا كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرموده اند:

ان لربكم في أيام دهركم نفخات ألا فتعرضوا لها؛ [3] .

همانا در طول عمر شما، نسيم هاي الهي وزيدن مي گيرد، پس بيدار باش و خود را در معرض اين نسيم ها قرار دهيد.

موقعيت هاي زماني مانند ايام ماه هاي رجب، شعبان، رمضان و شب هاي قدر و نيز ماه هاي ذي قعده و ذي حجه و.. هر كدام آثار و بركات بسياري دارند. هم چنين شب هاي جمعه، سحرها و قرار گرفتن در اماكن مقدس و حشر و نشر با اوليا و بزرگان دين، موجب قوي شدن ارتباط انسان با خداوند مي شود.