حقايق عالم را ائمه ي معصومين عليهم السلام و پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله بهتر از همه مي دانند و آن ها هستند كه مي توانند موجبات كمال انساني را از جانب خداوند بيان كنند. فقهاي بزرگوار نيز احكام لازم را از قرآن و كلام معصومين استخراج كرده و براي ما بيان مي كنند.

هر فردي بايد سعي كند كه به دنبال كمال برود و آن اعمالي را كه فقهاي بزرگ به عنوان تكليف ظاهري براي ما بيان كرده اند، انجام دهد، نه بيش تر و نه كمتر. برخي از افراد به دنبال اعمال خاصي هستند و مي پرسند كه فلان عمل نور دارد يا ندارد؟ در پاسخ بايد گفت: اولا، نور چيست؟ و ثانيا، چه كسي بايد آن را تشخيص دهد؟ آيا كسي كه متخصص است بايد آن را بيان كند يا ما كه نمي دانيم؟

بنابراين، بايد به هر آن چه متخصصان و فقها گفته اند، عمل كنيم و ظواهر امر را به خوبي رعايت نماييم، و گرنه به ظلمت خواهيم افتاد؛ براي مثال وقتي حضرت امام قدس سره وضو مي گرفت، آب وضو را با حوله خشك نمي كرد، و مي گفت كه در روايات نهي شده و اين نهي به معناي كراهت است نه حرمت. در رساله ها نيز به اين مطلب اشاره شده است. كسي كه مي خواهد به خدا نزديك شود، نمي تواند بدون دستورالعمل ها و رعايت مسائل شرعي، به آن برسد. پس اولين قدم، عمل دقيق به رساله هاي عمليه است.



[ صفحه 128]



كسي كه در نوشته يا گفته ي خود به رساله ي مرحوم سيد ابوالحسن اصفهاني رحمه الله توهين مي كند، و يا آن صوفي مسلكي كه اين دستورات را قشر (پوست) مي داند و مي گويد: «لب (مغز) را بگير و قشر را رها كن»، هر دو مردود است، بلكه بايد عين فتاواي مجتهدان را عمل كرد. كساني كه رساله هاي عمليه را از روي روايات و با در نظر گرفتن اصول و قواعد استنباط مي نويسند، از خود چيزي نمي گويند. آنان با زحمات خود سخن امام صادق عليه السلام را بيان مي كنند. پس توهين به تحريرالوسيلة و ديگر رساله ها، توهين به امام صادق عليه السلام است، شوخي بردار هم نيست.

حال اگر كسي به فقها توهين كند، آيا چنين شخصي حرمت دارد؟ هر كس بايد آماده باشد كه جزاي هتك حرمت را در اين دنيا نيز ببيند. ما هر چه داريم از فقها و بزرگان دين داريم. همين انقلاب اسلامي، از فقيه نشأت گرفته و قدرتي كه نظام ما در دنيا يافته نيز از بركات فقيهان است.

اگر بنده ادعا كردم كه از كمالات معنوي برخوردارم، اين ادعا با معصيت و گناه سازگار نيست و اگر گناهي از من سرزد، معلوم مي شود كه در ادعاي خود دروغ گو هستم و اين گفته ها فقط بازارگرمي است كه براي دو روز دنيا درست كرده ام.



[ صفحه 129]